Schoolreis Ardennen
Het zou wat worden, zes uren lang in de bus naar de Ardennen. Op 27 juni om kwart over zes stapte de eerste leerlingen al uit de auto. Daarna druppelden alle leerlingen binnen, vaak vergezeld met hun ouders/voogden en andere vrienden en familieleden. De leerlingen wachtte een fantastische werkweek met vele ervaringen en waar vele hun grenzen hebben mogen verleggen. Iets waar elke ouder/voogd trots op mag zijn.
Rond 7:00 kwam de bus aan. Gestructureerd werden de tassen in de bus gegooid en de leerlingen stroomden vol enthousiasme de bus binnen, hopend een mooi plekje te bemachtigen. Toen de leerlingen, meerdere keren, geteld waren, kon de reis beginnen! Met een enthousiaste buschauffeur die de wegen op zijn duimpje kende, waar de sterkste magen last van kregen, wisten de leerlingen van de VAK-school van het Dockinga College en Dockinga College vmbo-gt rond 13:00 aan te komen. Hier gingen de leerlingen uiteen in twee groepen, de leerlingen van de VAK-school en de groep van gt gingen elk naar hun eigen camping toe.
Vroeg in de middag konden de leerlingen al gelijk de mooie Ardennen aan den lijve ondervinden. Bij aankomst stond ze namelijk een pittige wandeltocht te wachten. Aangekomen bij de eerste ‘camping’ konden meerdere ogen opgeraapt worden. Vele ogen rolden namelijk uit de oogkassen, toen duidelijk werd dat de leerlingen sliepen in een ‘tentje op de heide’. Twee WC-hokken stonden klaar, al is WC-hok een groot woord. Een gat in de grond, met drie houten wanden eromheen, waarop een vakantietoiletbril van de Action was gezet. Voor sommige leerlingen misschien wel de pittigste ervaring van de gehele week. Naast de WC bleek dit weiland ook nog een broedplek te zijn voor krekels. Elke stap die werd gezet, zorgde voor een volksverhuizing aan krekels. Na een gezellig kampvuur, voetballen en andere spelletjes gingen de leerlingen op bed. Douchen hoefde niet meer, want aan een douche ontbrak het aan bij de eerste camping.
De volgende ochtend moesten de leerlingen al vroeg op. De eerste activiteit stond te wachten. Voor één leerling, Sil, stond de eerste activiteit al heel vroeg te wachten. Hij wilde graag ‘s ochtends vroeg met meneer Van der Meer hardlopen. Na een tocht, die je kon omschrijven als de meest barre tocht ooit doorstaan, kwamen Sil en meneer Van der Meer na een klein uurtje weer terug.
Na het ontbijt hadden enkele leerlingen corvee, natuurlijk toe te schrijven aan hun voorbeeldige gedrag. Nog voorbeeldiger was het feit dat de leerlingen tien minuten voor tijd klaar stonden voor vertrek. Een voorbeeld van het goede gedrag dat de gehele groep de gehele week heeft laten zien. Onder begeleiding van twee jonge heren van de organisatie Buffel (die in de avond op dezelfde camping tussen de krekels buiten hebben geslapen) kon de volgende zware, maar mooie, wandeltocht beginnen.
Al snel kwam de groep aan bij de eerste activiteit. Hier werd de groep opgesplitst, een groep zou klimmen en de andere abseilen. Later in de week zouden de leerlingen de andere activiteit (klimmen of abseilen) volbrengen. Waar de ene leerling lachend naar boven klom of naar beneden gleed, werd bij de andere leerling de angst zichtbaar. Tijdens deze twee activiteiten hebben vrijwel alle leerlingen vele grenzen verlegd. Na de welverdiende lunch gingen de leerlingen mountainbiken. Al snel werd de groep opgedeeld in twee groepen: een snelle groep en een groep die genoot van de natuur. Een mooie, maar ook zware tocht stond te wachten.
Na deze tocht moesten de leerlingen nog meer dan vijf kilometer wandelen naar de tweede camping, die wat meer op normale camping leek. Wat een groep met toppers, want zonder gezeur werd deze tocht doorstaan. Nadat de corveeërs het eten hadden klaargemaakt, enkele leerlingen en leraren hadden gezwommen in een rivier tussen enorme vissen, kon iedereen beginnen met het eten.
Na het avondeten was natuurlijk de meest logische vraag van veel leerlingen: ‘Mogen we een ijsje halen!?’ en tot groot genoegen van veel leerlingen (en tot groot genoegen voor de rust van de begeleiders) waren enkele leerlingen al op ontdekking gegaan naar een ijsje. Dit kon, omdat de begeleiders vanuit school, meneer Eshuis, mevrouw Hania en meneer Van der Meer, de enorm zware corvee taak op zich hadden genomen en aan het afwassen waren geslagen. Dit als dank voor het gedrag van de leerlingen. Voor sommigen betekende de zoektocht naar ijs overigens wel dat ze ‘van een koude kermis thuiskwamen’, want achteraf bleek dat wanneer zij 100 meter door waren gelopen, zij ook een ijsje hadden kunnen scoren. Nadat een leerling een half uur buiten had moeten slapen, wisten alle leerlingen vrij snel dat zij hun oogjes dicht moesten doen. Als gevolg brak een rustige nacht aan op de camping.
De ochtend zag er weer geordend uit en al snel konden de leerlingen naar de volgende activiteit, vlotten bouwen. Helaas ging het kanoën niet door, maar al snel leek het vlottenbouwen een veel leukere activiteit. Twee vlotten bleven daadwerkelijk ook drijven! Maar helaas ging het derde vlot ten onder. Als echte kapiteins bleven de betreffende leerlingen op het (bijna) zinkende vlot, wat de leerlingen tot beroemdheden heeft gemaakt. Want niemand minder dan de bekende YouTuber Pascal heeft dit gefilmd en op zijn Insta gezet.
De volgende activiteit bleek de spannendste van deze week. Met busjes werd de groep naar grotten gebracht, waar eerst een instructie volgde. Enorme pakken moesten aan, helmen werden opgedaan en lampen werden gecontroleerd. Na een stuk in de hoogte te zijn gegaan, kwam de groep aan bij de ingang van een grot; een grot waar veel Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden geschuild. Hoewel iedereen het heeft geprobeerd, haakte een deel bij het zien van de kleine tunnel toch af. De overgebleven durfallen gingen verder, ze kropen door gaten die niet groter waren dan een vierkante meter, ze stapten over gaten waar je bijna twee meter naar beneden kon vallen en klommen over wanden. Enkele leerlingen zorgden voor hilariteit, doordat zij enige tijd vastzaten en woorden uitten, die hier maar niet geschreven moeten worden.
Nadat iedereen weer ongeschonden beneden was, liepen we naar onze laatste camping. Hier stond de VAK-school al op ons te wachten. Na een uitgebreide barbecue kon het kampvuur weer worden aangestoken. Het was een rustige avond. De volgende ochtend stond er nog één activiteit (klimmen of abseilen gedaan) op het programma. Na ook hier weer angsten te hebben overwonnen, zat het er echt op en gingen we huiswaarts. Na een stop bij de McDonalds wist de gezellige buschauffeur van de heenreis de sfeer en vooral de snelheid er weer goed in te brengen, waardoor de leerlingen hun ouders net voor 20. 00 uur in de armen konden vallen.
Als begeleiders willen wij nog een dankwoordje doen aan alle leerlingen die mee waren. Jullie hebben het fantastisch gedaan, elkaar er echt doorheen gesleept, elkaar ontzettend goed geholpen en gemotiveerd en jullie hebben je ook fantastisch gedragen (al de een net wat beter dan de ander).
Mevrouw Hania, meneer Eshuis en meneer Van der Meer
